Vrouwen zijn net plantjes. Ze hebben liefde nodig als water. Zonder liefde kwijnen ze weg.
Ik heb ook de liefde nodig van de Allerhoogste. Daar zonder kan ik niet leven. Maar ik probeer het toch, vaak. Waarom?
En dan vergeet ik m'n vrouw water te geven.
De innerlijke dialogen van Tobias Tranendam
Ik ben Tobias Tranendam. Iedere dag lijd ik ondraaglijke pijn om het onderhouden van een blog zonder bestaansrecht. Je vindt hier eerder een bazooka dan een bezoeker.
Sunday, July 16, 2006
Wednesday, July 12, 2006
Mier en worm tegelijk
Wat een vermoeienis, als een levend lijk jezelf voortslepen van de ene naar de andere niet geslaagde vluchtpoging. Kijk naar de natuur, die doen het beter. Zag gisteren een vogeltje met zijn snavel een worm in stukjes hakken. Zorgvuldig bezig, op de tegels van onze tuin. Gelukkig waren er geen katten in de buurt. Daarna vloog hij weg met de stukjes worm, vermoedelijk voor zijn jongen. Hij liet één stukje liggen. Vandaag zijn de mieren met dat stukje bezig. Met een verbluffende onderlinge coördinatie rollen ze het stukje worm over de grond, zo traag dat je geen beweging ziet, maar zo snel dat als je een halve minuut de andere kant opkijkt, ze toch weer een flink eind zijn opgeschoten. Ze proberen schijnbaar het stukje worm naar hun hoofdkwartier onder de grond te verplaatsen, maar hebben enige moeilijkheden.
Subscribe to:
Posts (Atom)